Hoe leer je wijnen herkennen?

Met echt goed wijn leren proeven ben je nooit uitgeleerd. In mijn geval is het een levenslange studie die niet snel verveelt. Mits de wijnen enigszins drinkbaar zijn. Ik heb wijn leren proeven via mensen uit het vak, veel kleine en grote cursussen, op de wijnuniversiteit in de plaats Suze-la-Rousse, proeverijen, proefsessies en via mijn grootvader (omdat hij o.a. bijzondere wijnen uit Bordeaux en uit Italië verzamelde).

In de universiteit (gevestigd in een prachtig kasteel) wordt vaak ook door professionals, zoals wijnboeren, wijn blind geproefd en gekeurd. De boeren wisten niet dat ze soms ook hun eigen wijnen afkeurden. Redelijk is om per wijnhuis vijf à zes wijnen te proeven. Meer wordt lastig. Waar moet je dan beginnen bij wijnproeverijen waar meer dan honderd wijnen worden gepresenteerd? Ik voel me dan net een kleine jongen in een snoepwinkel. De beste les die ik heb gekregen is van de wereldberoemde wijnkenner Oz Clarke uit Engeland. Op een proeverij van uitsluitend bordeauxwijnen bij chateau Siran (gemeente Labarde) vroeg ik hoe je al die wijnen uit elkaar kunt houden. Oz Clarke antwoordde: ‘Door veel te proeven’. Tot de internationale top behoren ook de Franse sommeliers Annie Françoise Crouzet, Philippe Faure-Brac en de Belgische sommelier Noël Vanwittenbergh (restaurant Ciel Bleu). Ook van hen leer ik in de praktijk veel.

Net als bier wordt er in elk continent wel ergens wijn gemaakt. Zo ook in landen waar je niet gauw aan zult denken zoals India, Indonesië of Thailand. Het raarste dat ik tot nu toe mocht proeven was een mousserende wijn uit India en wijnen uit Thailand.

Wijnproeven kan heel idyllisch zijn als je wordt uitgenodigd op een wijnhuis dat omringd wordt door wijngaarden. Tijdens één van de grootste wijnbeurzen ter wereld de Vinexpo, die gehouden wordt of wellicht nu even werd, in de stad Bordeaux, waren er exclusieve wijnproeverijen in de stad zelf, het beursgebouw en op de wijndomeinen/chateaus in de streek. Grote en kleine feesten zijn dan geen uitzondering. Het mooiste feest dat ik meemaakte was op chateau Bonnet in de Entre-deux-Mers. Dat wijnhuis bestond honderd jaar (in 1997). Zo’n 700 personen waren uitgenodigd door één van de bekendste wijnboeren van Frankrijk, André Lurton. André Lurton was ook jaren burgemeester van het dorpje Grezillac in de bordeauxstreek. Vaak zijn er dan ook bijzondere buffetten bij en lopen er obers/dienstmeisjes rond. Op een feest bij chateau Angélus hadden ze zelfs een echte kaasaffineur uitgenodigd.

Op de Vinexpo mocht ik een keer om tien uur ’s morgens honderd jaar oude cognac proeven. Deze cognac kreeg ik alléén maar aangeboden omdat ik iets over dat cognachuis had geschreven. Ik weet nog steeds niet of het moment de cognac magisch maakte of dat het product zelf zo bijzonder was. Ik begrijp nu ook wat de prijs van een wijn bepaalt en ik kan zowel eenvoudige als dure producten (wijn en gedistilleerd) zeker waarderen.

Als je op een wijnreis wordt uitgenodigd begint de dag vaak al om 10.00 uur ’s morgens. Dat is vrij logisch omdat het palet in je mond dan nog redelijk schoon is. De dag eindigt dan meestal na het diner. Dat red je dan nog net. Al is het wel eens voorgekomen dat ik met een bekende Nederlandse wijnschrijver/kenner (die een goede vriend van me is geworden) het hotel ’s avonds in Avignon pas na een uur terugvond. En de volgende dag ga je gewoon weer verder.